Για την απεργία του ΠΣΑΚ

Να ξεκινήσω λέγοντας πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου φίλαθλο κάποιου αθλήματος -με εξαίρεση το σκάκι αν θεωρηθεί άθλημα- αλλά ως έναν αδιάφορο οπαδό της ομάδας του που θα δει ως και 5 αγώνες τη χρονιά. Άρα κάθε άλλο παρά αθλητικό περιεχόμενο θα έχει αυτό το post. Μάλλον είναι κοινωνικό το θέμα. Κοινωνικό και... ελληνικό...
[ εικόνα από http://tsimpidas.blogspot.com ]

Το φετινό πρωτάθλημα του μπάσκετ στη χώρα μας φαινόταν πως θα έχει πολλά προβλήματα από το καλοκαίρι ακόμα. Ας αναφέρω μερικά ενδεικτικά αιτήματα του ΠΣΑΚ:

• Κατάρτιση της συλλογικής σύμβασης εργασίας (είχε καταγγελθεί το 2008)
• Ασφαλιστική κάλυψη των μελών
• Πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη των παικτών
• Δικαίωμα εργασίας σε περίπτωση που οι παίκτες μένουν απλήρωτοι από τις ομάδες τους
• Επαναλειτουργεία του ταμείου αλληλοβοηθείας

Υπερβολικά; Όχι. Παράλογα; Κάθε άλλο. Αιτήματα που αφορούν όλους τους Έλληνες επαγγελματίες καλαθοσφαιριστές. Αιτήματα αντίστοιχα με σχεδόν όλες τις απεργίες οποιουδήποτε κλάδου σε αυτήν την χώρα με ένα και μοναδικό σκοπό: την διασφάλιση των μελών του κυρίως σε οικονομικό και ασφαλιστικό επίπεδο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που όλοι οι Έλληνες κατέβηκαν στην απεργία. Όλοι; Χμμμ.....

Σε αυτήν την χώρα όλοι είναι ίσοι. Απλά κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους και στην συγκεκριμένη περίπτωση οι Έλληνες παίκτες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Βλέπετε, δεν παίρνουν και λίγα. Έτσι λοιπόν οι παίχτες αυτοί φόρεσαν κανονικά τις φανέλες τους και κατέβηκαν να αγωνιστούν δείχνοντας πλήρη αδιαφορία για τα αιτήματα των παλαιών συμπαικτών τους (π.χ. Παπαδόπουλος, Χατζηβρέττας) αλλά στην τελική και συναδέλφων τους. Σπανούλης, Διαμαντίδης, Μπουρούσης, Παπαλουκάς, Φώτσης, Περπέρογλου, Μαυροκεφαλίδης, Τσαρτσαρής, Καλάθης, Καϊμακόγλου και Παπανικολάου κατέβηκαν κανονικά στους αγώνες και διέλυσαν τις εφηβικές ομάδες του ΠΑΟΚ και του Άρη... "Προδώθηκα από τα αδέρφια μου" δήλωσε χαρακτηριστικά ο Λάζαρος Παπαδόπουλος και δεν είχε κι άδικο. Για την ιστορία ΠΑΟ-ΠΑΟΚ 108-61 ( μηδέν ντροπή από τους παίκτες του ΠΑΟ ), Άρης-Ολυμπιακός 65-78.
Όλα τα λεφτά είναι πάντως και η στάση των ΜΜΕ στα κωμικοτραγικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στα 2 γήπεδα, που βέβαια είναι αντίστοιχη με την στάση που κρατάνε σε οποιαδήποτε απεργία. "Έχουν κάποια δίκια οι απεργοί, αλλά δεν είναι τρόπος αυτός να δρα κανείς" συμφωνούν όλοι. Τότε ποιός είναι;; Παρέχουν μάλιστα απόλυτη προστασία στους παίκτες των δύο "πιο ίσων" με δικαιολογητικά του τύπου "έχουν την Ευρώπη μπροστά τους, πρέπει να είναι σε φόρμα", "δεν θέλησαν να δυσφημίσουν το μπάσκετ", "διαφωνούσαν με τα αιτήματα της απεργίας". Ακριβώς γι' αυτό το τελευταίο δεν πρόκειται όμως ποτέ να καταφέρει κανείς να διεκδικίσει οτιδήποτε σε αυτήν την χώρα. Γιατί ο καθένας ζει για την πάρτη του, κοιτάζοντας μόνο το τώρα και αδιαφορώντας πλήρως ακόμα και για τους συναδέλφους του. Τώρα το πώς κατάφεραν τα ΜΜΕ να βγάλουν το συμπέρασμα ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες των "2" έχουν..."ήθος"(!!) ένας Θεός το ξέρει.

Έτσι κυλάνε όμως τα πράγματα σε όλους τους τομείς. Σε μία χώρα που λειτουργεί στα πλαίσια ενός πολιτεύματος που παραπέμπει σε βασιλεία με γραφειοκρατία κομμουνιστικού καθεστώτος, με 0 ανάπτυξη και ίχνος αλληλεγγύης μεταξύ "ομότιμων" μελών οποιουδήποτε κλάδου, μια αισιόδοξη πρόβλεψη για το μέλλον της θα ήταν "αβέβαιο εώς ανύπαρκτο". Τί να κάνεις όμως... Αν εσύ είσαι ικανοποιημένος με τις απολαβές σου και τις συνθήκες εργασίας τους γράφεις όλους στα @@ σου, χωρίς καν να περνάει από το μυαλό σου έστω το ότι κάποια μέρα μπορεί να βρεθείς εσύ στη θέση τους. Όσο δεν γίνεται κάτι τέτοιο, μαγκιά σας πλουσιόπαιδα. Αν όμως συμβεί, μάλλον θα πρέπει να σκεφτείτε κάποια πράγματα περί "ηθικής" πρωτού δράσετε.