i-Padόφλα

Σας καλησπερίζω με χθεσινό χιόνι και καφέ που κρύωσε πριν τελειώσει. Είμαι άνθρωπος που του αρέσει η τεχνολογία και θαυμάζει την τεχνολογική πρόοδο. Γι' αυτό άλλωστε έχω επιλέξει να συσχετιστώ επαγγελματικά και ερασιτεχνικά με αυτήν. Από πιτσιρικάς είχα την τύχη να έχω τα ανάλογα ερεθίσματα τα οποία και ακολούθησα σε μια πραγματικότητα άρρηκτα συνδεδεμένη με εκατομμύρια τρανζίστορ πακεταρισμένα σε μια φετούλα 1cm x 1cm ή πυκνωτές να ταλαντώνονται στις βουλές κάποιου αναλογικού ηλεκτρικού σήματος. Αρκετά με την περιαυτολογία.



Όπως προείπα μου αρέσει η τεχνολογία και ασχολούμαι με αυτήν. Παρά ταύτα ένα πράγμα δε μπόρεσα ποτέ να καταλάβω και να συνηθίσω: Σε τι ακριβώς χρησιμεύει ένα iPad; Τι ακριβώς κάνει ένα iPhone; Που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο ένα Palmtop; Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω που χρησιμεύουν αυτές οι -ας μου επιτραπεί η έκφραση- μπασταρδεμένες συσκευές. η τηλεόραση και τα media γενικότερα βρίθουν από διαφημίσεις (οι οποίες αν παρατηρήσετε "πουλάνε" πολύ συγκεκριμένο στυλάκι) για τέτοιες συσκευές, όπου παρουσιάζονται τα...cool χαρακτηριστικά τους. Μήπως όμως πρόκειται για μια πολύ επιφανειακή αλλά δυστυχώς πιασάρικη παρουσίαση του γιατί πρέπει ο καθένας από μας να κάνει δικό του ένα iPad ή ένα "βιονικό" κινητό. (Η πρόταση αυτή μοιάζει με τον εγκυκλοπαιδικό λήμμα της έννοιας της διαφήμισης). ΄

Το πραγματικό ερώτημα: που πραγματικά μου χρειάζεται ένα iPad; Τι ΧΡΗΣΙΜΟ/ΑΝΑΓΚΑΙΟ μπορεί να κάνει που δε το κάνει μια συσκευή που ήδη έχω; Στο λαπτοπ μου μπορώ να δουλέψω, να χαλαρώσω βλέποντας μια ταινία, να κωλοβαρέσω σερφάροντας, να ασχοληθώ με τη μουσική μου κτλ. Για το σαβουροκινητό μου δεν έχω δώσει ούτε 10 ευρώ. Είναι έτοιμο να καταρρεύσει αλλά τη δουλειά του την κάνει άψογα. Το δε mp3 player μου με έχει συντροφεύσει με τις αγαπημένες μου μουσικές σε κουραστικά ταξίδια, σε άυπνες νύχτες, σε βαρετές σκοπιές κ.α. Χωράει στην τσέπη μου (αντίθετα από το πρώτο μου Walkman πριν κάποια 14 ωραία χρόνια) και "χωράει" 100άδες τραγούδια. Λοιπόν; Τι παραπάνω μου προσφέρει ένα iPhone ή ένα palmtop;

Προσωπικά βρίσκω ελάχιστα "επί της ουσίας θετικά" χαρακτηριστικά στις εν λόγω gadgetιές. Ουσιαστικά δε σου προσφέρουν πράγματα που δεν είχες αλλά στα προσφέρουν με έναν πιο γκλαμουράτο τρόπο συρραμένο με την προσωρινή και επιφανειακή χαρά του να χρησιμοποιείς εντυπωσιακές μα ηλίθιες εφαρμογούλες όπως η αηδία που σου επιτρέπει γρατζουνώντας την οθόνη του iPad σου να κάνεις ότι παίζεις κιθάρα και να ακούγεται και κιθάρα (ΓΟΥΑΟΥ!!!). Αυτό είναι κάτι που μπορείς να εξασκείς στην καθημερινότητά σου (πχ. πάνω στο λεωφορείο) παρέα με τους φίλους σου που έχουν φυσικά και αυτοί iPad με ανάλογες εφαρμογές για μπάντζο, τύμπανα και κοντραμπάσο. Κι έτσι χαρωπά τζαμάρεις γκρουβαριστούς ρυθμούς που φωτίζουν την καθημερινότητά σου. Τι ευτυχία! Πεθαίνω λίγο μέσα μου κάθε φορά που μου έρχεται η εικόνα της διαφήμισης στο μυαλό. Πεθαίνω λίγο μέσα μου κάθε φορά που βλέπω έναν σιχαμένο καράβλαχο στην πρώτη θέση του αεροπλάνου να το παίζει business man παραγγέλνοντας σαμπάνια για την πτήση και ανοίγοντας το ηλίθιο palmtop του γιατί είναι δήθεν πολυάσχολος και έχει δουλειά να κάνει. Μα το κουτσό ζουλάπι, τι δουλειά να κάνεις; Το εν γένει λεπτό δάκτυλό μου, δεδομένου του φύλου μου και του μεγέθους μου, πατάει 3-4 πλήκτρα ταυτόχρονα στην καλύτερη περίπτωση σε ένα palmtop.

Να εξηγούμαι όμως για να μην παρεξηγούμαι. Δεν είναι τόσο πολύ αυτό καθ' αυτό οι συσκευές αυτές που με εκνευρίζουν. Ούτε εντελώς άχρηστες είναι αλλά θα μπορούσα να δεχτώ ότι κάποιος γουστάρει να ασχολείται ούτως ή άλλως. Άλλωστε αν βάλουμε κάτω και τα δικά μου (ή του καθένος) τα χόμπι, κάποια από αυτά θα φανούν βαρετά, ηλίθια ή ανούσια σε άλλους. Ο καθένας με τα γούστα του λοιπόν. Αυτό που πραγματικά σιχαίνομαι είναι η γκλαμουριά και το lifestyle που περιλαμβάνεται στη συσκευασία κάθε τέτοιου "μηχανήματος". Ο καταναλωτισμός προστάζει και ο homo sapiens υπακούει, σπεύδει να αγοράσει και ύστερα κυκλοφορεί με την αυτό-ικανοποίηση και το ύφος χιλίων καρδιναλίων βαυκαλιζόμενος ότι διαθέτει κάτι που πραγματικά του χρησιμεύει. Τούτο είναι το παιχνίδι των εταιριών και δηλώνουμε συμμετοχές σωρηδόν. Τα εμετικά πρότυπα αυτά, δυστυχώς, πασάρονται εμμέσως πλην σαφώς μέσα από τέτοιου είδους υπερκαταναλωτικές συνήθειες.

Εν κατακλείδι κι επειδή δε θά 'θελα να αναλωθώ σε υπερβολές και σε κλισέ, θα σύστηνα σε όλους να κοιτάζουν τις ΑΝΑΓΚΕΣ τους και να αξιοποιούν την αγοραστική τους δύναμη (sic γιατί σε λίγο καιρό ίσως να μην υπάρχει) καταλλήλως. Αυτό ισχύει σε όλα τα επίπεδα. Η τεχνολογία προσφέρει λύσεις στα προβλήματα του ανθρώπου. Οι πολιτικοί και οι οικονομολόγοι τα δημιουργούν. Επενδύστε στην γνώση, όχι στην τυφλή κοινωνική καθοδήγηση.

Αυτά...

ΥΓ. Whashnez, bring it on, man.... xD