Ένα μικρό αποσπασμα συμβολής στην ανάδειξη και στην μελέτη της ιστορίας του ρεμπέτικου τραγουδιού
ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
Είναι δύσκολο να διακρίνουμε με ακρίβεια τη χρονολογική αφετηρία εμφάνισης του ρεμπέτικου τραγουδιού, όπως είναι δύσκολο να διακρίνουμε χρονολογικά και με ακρίβεια και να διαχωρίσουμε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους μεταβολών των κοινωνικών φαινομένων. Άλλωστε το ρεμπέτικο, ως λαϊκή δημιουργία, αποτελεί συνέχεια και μετεξέλιξη λαϊκών τραγουδιών που εμφανίζονται στα αστικά κέντρα κατά το πέρασμα από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Όλοι σχεδόν οι ερευνητές του ρεμπέτικου τραγουδιού θεωρούν σταθμό στην ιστορία του, ως προς τη μαζική διάδοσή του στα εδαφικά όρια της Ελλάδας, το 1922 και τη Μικρασιατική καταστροφή. Το ρεμπέτικο όμως εμφανίζεται και στην Ελλάδα το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και υπάρχουν μαρτυρίες γι' αυτό. «Καφέ Αμάν» υπήρχαν και στην Ελλάδα, στα τότε εδαφικά της όρια, και όχι μόνο στα Μικρασιατικά παράλια, ως χώροι διασκέδασης με λαϊκές ορχήστρες, που όμως τις έφερναν από την Μικρασία .
Μαζικά το ρεμπέτικο τραγούδι εμφανίζεται στην Ελλάδα από το προσφυγικό στοιχείο, από την Κωνσταντινούπολη και κυρίως από τη Σμύρνη μετά το 1922. Αυτό ως μαζικό φαινόμενο έχει σχέση με την ανάπτυξη των αστικών κέντρων και αυτών που προϋπήρχαν και αυτών που αναπτύχθηκαν μετά, λόγω της ανάπτυξης του καπιταλισμού. Οι πρώτοι επώνυμοι δημιουργοί του στην Ελλάδα είναι Σμυρνιοί λαϊκοί μουσικό-στιχουργοί, δημιουργοί τραγουδιών και ερμηνευτές (οργανοπαίχτες και τραγουδιστές). Γιατί ήταν μαζικό φαινόμενο ως λαϊκή δημιουργία στα αστικά κέντρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ιδιαίτερα δε στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη. Δηλαδή το ρεμπέτικο, ή καλύτερα το αστικό λαϊκό τραγούδι προϋπάρχει της Μικρασιατικής καταστροφής.
