Ο δρόμος του Ισημερινού

Ας πούμε μια ιστοριούλα από το πρόσφατο παρελθόν. Το Εκουαδόρ είναι μια χώρα της Λατινικής Αμερικής. Την διασχίζει ο Ισημερινός και χαρακτηρίζει και το όνομά της.

Όλα φαίνονταν να παίρνουν καλό δρόμο σ'αυτή τη χώρα όταν ανατράπηκε το δικτατορικό καθεστώς και εκλέχθηκε πρόεδρος ο Χάιμε Ρολντός (δεύτερη εικόνα). Ο Ρολντός θέλησε να διαμοιράσει τον πλούτο απο την παραγωγή πετρελαίου προς όφελος του λαού. Φυσικά αυτό δεν άρεσε στους βορειοαμερικάνους οι οποίοι χρησιμοποιώντας προσφιλείς τακτικές παρεμβατισμού, όπως και έκαναν σε όλη τη Λατινική Αμερική, δωροδόκησαν τον Ρολντός για να αλλάξει πολιτική. Δε δέχτηκε. Μερικές βδομάδες αργότερα πεθαίνει σε μυστηριώδες αεροπορικό δυστύχημα (χμμμμ...).
Μετά το θάνατο του Ρολντός αναλαμβάνουν μια σειρά απο κυβερνήσεις-μαριονέτες οι οποίες υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου με πίστη και αφοσίωση. Συνάπτουν χωρίς τη συγκατάθεση κανενός μία σειρά από δάνεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα εκτινάσσοντας έτσι το χρέος της χώρας στα ύψη. Σα να μην έφτανε αυτό η μερίδα του λέοντος από τα δανεισμένα χρήματα επιστρέφουν εμμέσως στους δανειστές αφού χρησιμοποιούνται για να πληρώθουν μεγάλες αμερικανικές εταιρίες, όπως η νοσηρή Haliburton, προκειμένου να φέρουν εις πέρας τεράστια έργα υποδομών που τους ανατέθηκαν.

Αυτό το στημένο παιχνίδι έφερε τον λαό στην πείνα και στην εξαθλίωση με μέτρα λιτότητας για την αποπληρωμή ενός άδικου και παράνομου γιγαντιαίου χρέους. Η οργή συσσωρεύτηκε και ο λαός αντέδρασε. Διαδηλώσεις και βίαιες συγκρούσεις κατέληξαν στην αποχώρηση του τελευταίου προέδρου με ελικόπτερο από το προεδρικό μέγαρο προκειμένου να μην υποστεί λιντσάρισμα. Αναλαμβάνει ο αντιπρόεδρος. Ο τότε υπουργός οικονομικών Ραφαέλ Κορέα (τρίτη εικόνα) προχωράει, κατά λαϊκή απαίτηση, σε σύσταση επιτροπής για λογιστικό έλεγχο του χρέους της χώρας.
Η επιτροπή δουλεύει για 14 μήνες και με πολύ δυσκολία καθώς οι διάφοροι οργανισμοί ήταν ιδιαίτερα διστακτικοί και φειδωλοί στα οικονομικά στοιχεία που παρείχαν. Το πόρισμά της είναι ότι 70% του χρέους του Εκουαδόρ είναι παράνομο, ή απεχθές όπως λέγεται αλλιώς, αφού αποτελείται από αποπληρωμές δανείων που πάρθηκαν χωρίς τη συγκατάθεση του λαού και δε χρησιμοποιήθηκαν προς όφελος αυτού.

Ο Κορέα κερδίζει ιδιαίτερη συμπάθεια για τις ειλικρινείς και φιλολαϊκές κινήσεις του και στις επόμενες εκλογές εκλέγεται πρόεδρος. Ως πρόεδρος μία από τις πρώτες κινήσεις του είναι οι απελάσεις των στελεχών του ΔΝΤ και της ΠΤ από την χώρα. Επόμενη κίνηση του η ανακοίνωση της παύσης πληρωμών προς τους δανειστές. Οι επενδυτές που είχαν αγοράσει ομόλογα και πίστευαν ότι μια ζωή θα απομυζούν από το αίμα των Εκουαδοριανών εργαζομένων σπεύδουν απελπισμένοι να τα πουλήσουν όσο-όσο για να μη τους μείνουν αμανάτι. Η κυβέρνηση του Κορέα σιωπηλά και μεθοδικά τα αγοράζει στο 20% της αξίας τους. Καταφέρνουν έτσι να αγοράσουν το χρέος της χώρας πίσω σε τιμή-ευκαιρία και απαλάσσονται από ένα μεγάλο μέρος του βάρους που τους είχε φορτωθεί με το στανιό. Το Εκουαδόρ αρχίζει να βρίσκει το δρόμο του προς ένα καλύτερο μέλλον. Σίγουρα καλύτερο από τη ζοφερή προοπτική λιτότητας, ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήματος για την αποπληρωμή γιγαντιαίων χρεών. Τέλος ιστορίας!

Η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή βεβαρημένη με χρέη για κάποια από τα οποία ευθύνεται η ίδια. Ο διεφθαρμένος κρατικός μηχανισμός, η αναζήτηση βολέματος, γρήγορου/εύκολου χρήματος και πολλές παρατυπίες στη λειτουργία του κράτους παίξαν το ρόλο τους. Μη ξεχνάμε φυσικά τους ανίκανους και διεφθαρμένους πολιτικούς, τις μίζες τους και τα δάνεια που πήραν για να καλύπτουν τις “τρύπες” που φτιάχναν.
Πως όμως μπορείς να βοηθάς μια χώρα που χρειάζεται οικονομική αναδιάρθρωση και ανάπτυξη δανείζοντας της χρήματα που πρέπει να αποπληρώσει με τόκο; Πολύ περισσότερο τι βοήθεια αποτελούν τα δάνεια όταν τα χρήματα αυτά κατευθύνονται πίσω στους δανειστές μέσω πανάκριβων εξοπλιστικών προγραμμάτων, ενώ παράλληλα κόβονται παροχές προς το λαό και κατακτήσεις πολυετών αγώνων;
Νομίζω δε θα είμαι υπερβολικός αν πω ότι σ'αυτό το μέλλον μας οδηγήσαν μεθοδικά. Η υποδούλωση των λαών πλέον δε γίνεται με φωτιά και με μαχαίρι αλλά με οικονομικά μέσα και συγκεκριμένα με το ζυγό του χρέους. Έτσι οι κεφαλαιοκράτες εξασφαλίζουν συμφέροντα και κέρδη, κέρδη, κέρδη, κέρδη, κέρδη, κέρδη, κέρδη και κέρδη εις τον αιώνα των αιώνων...και η δική μας δήθεν σοσιαλιστική κυβέρνηση μας κερνάει απλόχερα τη φόλα του νεοφιλελευθερισμού υποκριτικά και ξετσίπωτα ως αναγκαίο κακό για το καλό της χώρας.
Δεν λέω ότι για να γλιτώσουμε πρέπει να κάνουμε ότι και το Εκουαδόρ. Ίσως να μη μπορούμε, ίσως να μην πρέπει, ίσως να μην είναι και η σωστή κίνηση στην περίπτωση της Ελλάδας. Αυτό όμως που έχει σημασία στο παράδειγμα του Εκουαδόρ είναι ότι αν υπάρχει λαϊκή πολιτική βούληση, αφοσίωση προς το συλλογικό καλό και μερικοί πολιτικοί με ογκώδεις, ατσάλινους όρχεις όλα είναι εφικτά

Άντε να δούμε...