Σελίδες

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Περί Παράδοσης


Ήμουν 16 χρονών στην Χαλκιδική για διακοπές. Ένα απόγευμα ήμουν στο τραπέζι με έναν από τους μεγαλύτερους μουσικούς αυτής της χώρας,ο οποίος εκείνη την ώρα -όπως και αμέτρητες άλλες- έπαιζε την ποντιακή λύρα. Ως δεκαεξάχρονος εγώ, με ακούσματα από τις Τρύπες μεχρι τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου -ναι,ναι όοοοολο αυτό το ευρύ φάσμα- δεν είχα καμία σχέση με τη παράδοση και δεν θα έβαζα σε καμία περίπτωση στο δωμάτιό μου να ακούσω οτιδήποτε μου θύμιζε..."παλιά Πατρίδα". Την ώρα όμως που είδα την λύρα να παίζει κάθησα ήσυχος και άκουγα, όπως και η υπόλοιπη παρέα μου, όσο και αν ήταν λίγα αυτά που καταλαβαίναμε από αυτό το ,όπως και να έχει, ιδιαίτερο άκουσμα. Εκείνη την ώρα δίπλα από το τραπέζι μας περνούσε μια παρέα -φοιτητές- που κοιτούσε με χλευασμό το παραδοσιακό αυτό όργανο και το όλο σκηνικό στο τραπέζι. Ο λυράρης τελείωσε το τραγούδι και έπειτα σχολίασε την παρέα αυτή λέγοντας: "Κακομοίρηδες...Αύριο μεθαύριο θα τους ρωτήσουν τα παιδιά τους ποιές είναι οι ρίζες τους και αυτοί δεν θα ξέρουν να απαντήσουν" , και πραγματικά εκείνη την ώρα αναλογίστηκα το πόσο ντροπιαστικό θα ήταν κάτι τέτοιο-αν όχι επικίνδυνο...

Μερικά χρόνια αργότερα, άκουσα τον Ψαραντώνη σε μία συναυλία του να κατηγορεί σε έντονο ύφος όλους αυτούς που έχουν βάλει την παράδοση αυτής της χώρας σε μια γωνιά και την χτυπάν αλύπητα μέχρι να εξαφανιστεί. Για αντίστοιχη έλλειψη σεβασμού προς την παράδοση έχουν κάνει λόγο και αμέτρητοι άλλοι μεγάλοι μουσικοί,απλά εδώ ανέφερα τα δύο παραδείγματα που μου έχουν μείνει αποτυπωμένα στο μυαλό.Και ξεκινάω...
Έχει δύο ώρες τώρα που γύρισα από την ταβέρνα στην οποία συνοδεύω ως κιθαρίστας ρεμπέτικα τραγούδια.Απλό το σχήμα: μπουζούκι-κιθάρα-φωνή. Το μαγαζί ήταν όπως πάντα γεμάτο και μακάρι να το έλεγα αυτό για να ψωνιστώ.
Δυστυχώς όμως,ο κοσμάκης έκανε οτιδήποτε άλλο από το να ακούσει τα τραγούδια που παίζαμε. Έτρωγε,έπινε και μιλούσε τόσο δυνατά,που ενώ παίζουμε με μικρόφωνα,μας ήταν αδύνατον να ακούσουμε ο ένας τον άλλον. Κανένας δεν τους το απαγορεύει,ΟΚ.Δικαίωμά τους να κάνουν ότι θέλουν. Αλλά λίγο φιλότιμο δεν βλάπτει...Αν είσαι ρατσιστής και δε σέβεσαι ή περιφρονείς ακόμα την δουλειά που κάνουμε εκείνη τη στιγμή, ΣΕΒΑΣΟΥ τουλάχιστον τις ΨΥΧΕΣ αυτών των ανθρώπων που σου άφησαν αυτά τα αθάνατα τραγούδια.Το να κάνεις φασαρία σε μαγαζί που παίζει παραδοσιακή ή ρεμπέτικη μουσική ισοδυναμεί με κανιβαλισμό και ιεροσυλία,και αυτό αποτελεί καθαρά προσωπική μου άποψη.Ας το κουβεντιάσουμε όμως λίγο πιο έντονα...
Βρε χαζούλη Έλληνα, πήγες ποτέ σε κάποια καφετέρια - εκεί που σου αρέρει τόσο πολύ να ξοδεύεις 2 και 3 ώρες της συναρπαστικής σου ημέρας- και άρχισες να σπας τα ποτήρια για να τα μαζεύει ο σερβιτόρος;;; "Όχι φυσικά έχω παιδεία, έχω επίπεδο"... Ωραία, αφού τα έχεις λοιπόν αυτά γιατί δεν κάθεσαι, έστω για λίγο, να ακούσεις αυτα που παίζει η ορχήστρα ή ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να δείξεις ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ σεβασμό και να μην φωνάζεις τόσο δυνατά λες και είσαι στο γήπεδο; "Χαλάρωσε ρε φίλε, σε ταβέρνα είσαι"...Δυνατό επιχείρημα. Δεν έχω κάτι να πω ή να σχολιάσω πάνω σε αυτήν την ατάκα που ειπώθηκε. Ότι και να πω θα είναι λίγο.
Μόλις σου έβγαλα έναν πρόχειρο ορισμό για το λεξικό:
Έλληνας: Κάτοικος της νοτιότερης χώρας των Βαλκανίων με το όνομα "Ελλάδα", με λαμπρή ιστορία,αβέβαιο παρών και ανύπαρκτο μέλλον.Η έννοια του όρου έχει αλλοιωθεί με τα χρόνια και σήμερα όπου "Έλληνας" υπονοείται ο όρος "νεοέλληνας".Κύρια χαρακτηριστικά: έλλειψη παιδείας, ήθους, σεβασμού, κουλτούρας, ταυτότητας...
Και αυτά σου τα λέω εγώ που είμαι άνθρωπος της ταβέρνας και όχι κάποιος λόγιος που θα σε κρίνει αυστηρά.
Επιστρέφοντας στα "περί μουσικής"... Κανένας δεν σου είπε ποτέ να ακούσεις κάτι που δεν σου αρέσει (Βέβαια προφανώς το να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτά που σου προσφέρει η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο -μιλάω για την πλειοψηφία των σταθμών,να μην παρεξηγούμαστε- δεν είναι κάτι που γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Ισχύει ο γενικός κανόνας και εδώ: Αν δεν ασχοληθείς με κάτι ,δεν θα το αγαπήσεις. Ας μην μπλέξουμε όμως με αυτό το θέμα τώρα). Αλλά από την άλλη η λογική του "χλευάζω και δεν σέβομαι οτιδήποτε δε μου αρέσει" είναι η λογική του Ηλίθιου. Να το σεβαστείς Ηλίθιε και να μην το ακούσεις να δε σου αρέσει. Άσε τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό το είδος να κάνουν την δουλειά τους. Δηλαδή επειδή εσύ αδιαφορείς ή περιφρονείς την παράδοσή σου, πρέπει να αδιαφορούν όλοι;Και όσους δεν αδιαφορήσουν πρέπει να τους εμποδίσεις να κάνουν αυτό που αγαπάνε; Εδώ μιλάμε για Ιστορία, ιερόσυλε. Κάθεσαι και καμαρώνεις φασίστα νεοέλληνα για την λαμπρή ιστορία του ένδοξου έθνους σου και παράλληλα προσπαθείς να σβήσεις -όχι, δεν αδιαφορείς απλά- οτιδήποτε σχετίζεται με αυτήν. Αντί να καμαρώνεις για τη μουσική παράδοση αυτής της χώρας που είναι από τις πλουσιότερες στον κόσμο και να κοιτάξεις να την προστατέψεις, εσύ την θάβεις όσο περισσότερο μπορείς.Και μπορώ δυστυχώς να σου φέρω πολλά άλλα παραδείγματα που δεν αφορούν αυτό το άρθρο όμως.
Ξέ-έ-έ-ρω,ξέρω...Δύσκολοι καιροί σήμερα...Τρέχεις όλη μέρα στη δουλειά για 700 ευρώ,είσαι ανασφάλιστος,έχεις οικογένεια να φροντίσεις,λογαριασμούς και δάνεια να ξοφλήσεις και τον λίγο χρόνο που σου μένει θες να τον περάσεις όπως γουστάρεις.Ποιός έιμαι εγώ άλλωστε που θα σου πει τι να σέβεσαι και τι όχι; Συνέχισε έτσι λοιπόν,όπως είσαι. Χλεύαζε την Πατρίδα σου,την Παράδοσή σου,την Ιστορία σου,τους Προγόνους σου, και πέσε ήσυχος για ύπνο. Και όταν κακόμοιρε θα σε ρωτήσουν τα παιδιά σου ποιές είναι οι ρίζες τους, φτιάξ' τους ένα όμορφο παραμύθι και νιώσε εκείνη αρκιβώς τη στιγμή ντροπή για το έγκλημα που θα πράττεις.Αυτή θα είναι η τιμωρία σου.

3 σχόλια:

  1. Μετά από συζήτηση με μουσικό με εμπειρία 40 χρόνων... Πρώτο απ' όλα και σημαντικότερο, όταν παίζεις παίζεις για σένα και για κανέναν άλλο! Είτε είσαι σπίτι σου, είτε σε ταβέρνα, μόνος ή με πολύ κόσμο, το κάνεις γιατί εσύ περνάς καλά και σε εκφράζει και δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς να το κάνεις...! Τα υπόλοιπα έχουν δευτερεύοντα λόγο!! Τώρα όσον αφορά στη στάση του κόσμου στην ταβέρνα... Για αρχή θα έπρεπε να κάτσουν ν ακούσουν τη μουσική δείχνοντας σεβασμό στον καλλιτέχνη (γιατί ο άνθρωπος που παίζει δεν το κάνει μόνο για τα λεφτά, αλλά εκφράζει συναισθήματα εκείνη την ώρα) και μετά να σκεφτούνε "Μου άρεσε αυτό που άκουσα ή όχι;". Αν ναι, να ξανάρθουν και μπορεί να μιλάνε και να περνάνε καλά τρώγωντας και πίνοντας αλλά ακούγοντας συγχρόνως τη μουσική. Αν δεν τους άρεσε, καλό είναι να κάνουν την κριτική τους (γιατί μπορεί να χουν κάποιο δίκιο και να μας προτείνουν κάτι καλύτερο) και στη συνέχεια να φύγουν και να πάνε στη διπλανή ταβέρνα που δεν έχει ζωντανή μουσική!!! Στην Ελλάδα ζούμε, κάθε οικοδομικό τετράγωνο και ταβέρνα (υπερβάλλοντας λίγο)!
    Και τώρα ένα καθαρά προσωπικό σχόλιο, απλά μας λείπει η παιδεία (κι ας είναι χιλιοειπωμένο). Πηγαίνουμε στο σχολείο και μας μαθαίνουν τι να κάνουμε σωστά (μην πετάς τα σκουπίδια σου κάτω, να ζητάς ευγενικά ότι θες και όχι να χτυπάς τον άλλο για να το πάρεις κ.λπ.) και με το που βγαίνουμε στην κοινωνία βλέπουμε όλοι οι μεγάλοι να κάνουν ακριβώς αυτά που μας είπαν να μην κάνουμε εμείς... έτσι καταλήγουμε σχιζοφρενείς και τελικά επιλέγουμε την πεπατημένη. Μπορεί λοιπόν στο σχολείο να έπρεπε να δείξεις σεβασμό όταν κάποιος εκφραζόταν με οποιδήποτε τρόπο, αλλά όταν βγαίνεις σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν ούτε καν μέσα στα σπίτια τους παρά αδιαφορούν, περιμένεις να ξέρουν να σέβονται την έκφραση συναισθημάτων μέσω της τέχνης από τρίτους; Απλά κρίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε όσα αναφέρεις στη δεύτερη παράγραφο με βρίσκεις 100% σύμφωνο,αλλά είναι μια κουβέντα που αν την πιάσουμε τώρα δεν θα την τελειώσουμε ποτέ.Όσο αφορά τώρα στα υπόλοιπα,θα ήθελα να τονίσω ότι στο άρθρο προσπέρασα την έλειψη σεβασμού προς το πρόσωπο του μουσικού και αναφέρθηκα στο θάψιμο της παράδοσης στο οποίο συντελούν όλοι όσοι χουλιγκανίζονται και αποτρέπουν αυτά τα κομμάτια από το να ακουστούν.
    Από εκεί και πέρα,είναι προφανές ότι πάνω από όλα παίζεις μουσική επειδή σε εκφράζει και το κάνεις για τον εαυτό σου σε κύριο λόγο. Γιατί άλλωστε να το κάνεις χωρίς να σου αρέσει και να σε γεμίζει απλά και μόνο για να σε δουν οι άλλοι; Και μην μου πεις κανείς για τα λεφτά,γιατί υπάρχουν πολλές άλλες δουλειές που δεν απαιτούν ξενύχτι,για να μην μιλήσουμε για την πονεμένη ιστορία του μεροκάματου του μουσικού. Τώρα το να περνάς καλά δεν είναι τόσο απλό. Περνάω πολυ καλά όταν παίζω μόνος μου στο σπίτι ή όταν κάνουμε πρόβα. Πώς να περάσω όμως καλά τη στιγμή που δεν μπορώ να ακούσω το μπουζούκι και τη φωνή -δεν υπερβάλλω- που βρίσκονται σε απόσταση μισού μέτρου από εμένα; Δεν μπορώ να παίζω επί τρεις ώρες και να φαντάζομαι τι μπορεί να παίζει το μπουζούκι ώστε να ακολουθώ! Θέλω να το ακούω!! Να πω μάλιστα εδώ πως οι καλύτερες βραδιές είναι αυτές στις οποίες ο κόσμος ΑΠΛΑ αδιαφορεί και δεν εμποδίζει ούτε εμάς να παίξουμε, αλλά ούτε και τα 5-6 άτομα που ήρθαν να ακούσουν τα τραγούδια να τα ακούσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έπειτα,ναι,ο κόσμος θα έπρεπε να ακούει...Αλλά κάτι τέτοιο το βρίσκω αρκετά ρομαντικό.Στην τελική μπορεί να έχει έρθει στο μαγαζί για χίλιους δυο άλλους λόγους πέρα από τη μουσική -φαΐ,κρασί,τιμές κλπ κλπ. Σεβαστό.Από τη στιγμή που δεν εμποδίζεις αυτά τα τραγούδια να ακουστούν, κάνε ότι θες. Όπως με σέβεσαι εσύ σε σέβομαι και εγώ. Και τέλος, μακάρι ο κόσμος να άκουγε και ΜΑΚΑΡΙ να έκρινε ότι δεν παίζουμε καλά. Αυτό θα σήμαινε για εμάς ότι θέλουμε δουλειά,αλλά πολύ περισσότερο θα σήμαινε ότι ο κόσμος αυτός ξέρει να κρίνει και την επόμενη φορά θα πάει στην χ ταβέρνα να ΑΚΟΥΣΕΙ μουσική -μεσα σε όλα τα άλλα- και όχι σε αυτήν που παίζουμε εμείς. Το κέρδος για την Μουσική και την Παράδοσή μας θα ήταν το ίδιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή