Είμαι ένας κακός άνθρωπος

Σήμερα -σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε βέβαια- είναι η παγκόσμια ημέρα Ποίησης, Ύπνου, Δασοπονίας,  Κουκλοθέατρου, παγκόσμια για το Σύνδρομο Down, κατά του ρατσισμού... Η ερώτησή μου απλή: ΔΗΛΑΔΗ;;;Τί ΠΡΕΠΕΙ να κάνω εγώ σήμερα; Να κοιμηθώ,να γράψω κανά ποίημα,να δω κουκλοθέατρο, να ντυθώ Κοκκινοσκουφίτσα και να πάω βόλτα στο Δάσος με τον Λύκο -που ΣΗΜΕΡΑ δεν θα τον πω "κακό" για να μην γίνω ρατσιστής...;;;

Όχι, δεν θα κάνω τίποτα από τα παραπάνω. Θα σηκωθώ από την κρεβατάρα μου, θα ανοίξω το πέρσοναλ κουμπιούτερ μου να δώ τα ί-μέιλ μου,θα ανοίξω την έλ σί ντί υπερτηλεορασάρα μου και θα δω τις αναλυτικές κριτικές από ειδικούς πάνω στο ντοκυμαντέρ της κυρίας αλεξανδράτου και στο διαζύγιο της μενεγάκηΣ. Κάποια στιγμή βέβαια η αγαπημένη μου φίλη -το κουτί αυτό- θα μου θυμίσει το τί γιορτάζουμε-γλεντάμε αυτήν την ημέρα. Θα σκάσει και κανένα συγκινητικό βίντεο από το πρώτο κουκλοθέατρο (ξέρετε,από αυτά με τα βιολιά που ακούγονται στο βάθος αλά Carmina Burana) και θα με πιάσει η συγκίνησή μου για 10 δευτερόλεπτα. Ε,μετά θα παραγγείλω κανά πιτόγυρο να πνίξω τον πόνο μου και θα πάω να δω τις ματσούμπες της σούπερ (τουλάχιστον) λίγκ.
Πού το πάω τώρα θα μου πείτε ίσως...Λοιπόοοοον...Άποψή μου είναι ότι αυτές οι "παγκόσμιες μέρες" είναι τοσο τυπικές που έχουν καταντήσει πλέον αηδία. Μία μέρα το χρόνο θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να είμαστε ρατσιστές,μία άλλη ότι πρέπει να βοηθάμε αλλήλους μία άλλη,μία άλλη,μία άλλη...Και τί γίνεται; Τα έχουμε καλά με τη συνείδησή μας και τα κοινωνικά προβλήματα αυξάνονται και πληθύνονται. Στην ίδια βάση πατάνε και οι φιλανθρωπίες που κατά καιρούς γίνονται. Σκάει μια στο τόσο "τηλεμαραθώνιος αγάπης". Εν ολίγοις "πλούσιοι,διαφημιστείτε και εσείς οι άλλοι πάρτε ένα συγχωροχάρτι για τις αμαρτίες σας". ΟΚ,δεν είμαι κατά των φιλανθρωπιών όταν συμβαίνει κάτι τραγικό (σεισμός,τσουνάμι κλπ),ίσα-ίσα, αλλά αυτές οι φάσεις του "βοηθήστε τα παιδάκια στην Αφρική" έτσι στο άκυρο τα κωδικοποιώ ως "Λοιπόν μάγκες,τα έχουμε γαμήσει όλα...Ας μην προσπαθήσουμε να τα φτιάξουμε όλα από την βάση,ας μην προσπαθήσουμε ΚΑΝ να προβληματιστούμε για ΤΟΝ ΛΟΓΟ που πεινάνε αυτά τα παιδάκια και ας κάνουμε κάτι για να φανούμε καλοί." Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι τα άμοιρα τα παιδάκια ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ την βοήθειά μας και θα την χρειάζονται μια ζωή έτσι όπως είναι δομημένη η κοινωνία μας. Άρα τί κάνουμε; Βάζουμε τον δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο να τα καθαρίζει σιγά-σιγά να γλιτώσουμε από αυτόν τον νταλγκά.
Φυσικά είναι θέμα παιδείας,όπως όλα. Παιδεία που δεν έχουμε και που μάλλον κανένας δεν θέλει να μας την δώσει αλλά από την άλλη και κανένας μας(;) δεν νοιάζεται να αποκτήσει. Κλείνοντας και για να μην παρεξηγηθώ παραπάνω θέλω να πω πως είμαι ΚΑΤΑ των φιλανθρωπιών/παγκόσμιων ημερών με την μορφή show που γίνονται σήμερα. Θαυμάζω ωστόσο τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που προβληματίζονται καθημερινά και βοηθάνε με όποιον τρόπο μπορούν τους συνανθρώπους τους. ΟΚ,και το κουκλοθέατρο.