Έλα στον παππού- μόνο βάλε πάνα

Σάββατο βράδυ, παραμονή 15-Αύγουστου και εγώ βλέπω το ultimate παιχνίδι, American Gladiators! Εκεί όπου τα τέρατα παίρνουν σάρκα και οστά και εγώ αφήνω όλο τον αρσενικό μου εαυτό να έρθει στην επιφάνεια. Και έτσι λοιπόν περνάει η ώρα και πάνω στην πιο αγωνιώδη στιγμή, τη στιγμή που ο Wolf προετοιμαζόταν να ξεπαστρέψει τον φλώρο με τη μπλε στολή στην Πυραμίδα -ναι, έχω καεί-, χτυπάει ο Αlpha διαφημίσεις...

Και τότε, εμφανίζεται το εξής:

και για να διευκρινίσω τους στίχους:

Είμαι το αρκουδάκι
με το βρώμικο βρακάκι
έκανα κακά στην πάνα μου
και τώρα τραγουδώ
συγγνώμη που βρωμάω πολύ
μα θέλω ένα γλυκό φιλί
Ταμταραραμ Ταμταραραμ
Θα με πάρεις αγκαλιά;
Ταμταραραμ Ταμταραραμ
Κι ας μυρίζουν τα κακά;

Όπως καταλαβαίνετε, ήρθε η ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα. Από την πόρωση και τα μπουνίδια του Justice και του Hurricane ήρθε η σκατοκατάσταση του μπίχλα του αρκούδου.Γελούσα 87 ώρες. Συγγνώμη, αυτό το τραγουδάκι το έβγαλαν για ποιόν ακριβώς λόγο? Εξυπηρετεί κάποιο σκοπό ανώτερο τον οποίο εγώ η ταπεινή δεν μπορώ να αντιληφθώ? Έχει κάποιο βαθύτερο κοινωνικό μήνυμα προς τους μπόμπιρες για να νιώθουν άνετα να τα κάνουν πάνω τους? Αλλά και πάλι, απ'όσο ξέρω τα παιδάκια μετά την ηλικία των 2 βγάζουν την πάνα, και αυτή δεν είναι ηλικία στην οποία το παιδί μπορεί έστω να καταλάβει τόσο βαθυστόχαστα λόγια -βασικά νομίζω πως δεν μπορεί να καταλάβει οποιαδήποτε οργανωμένη πρόταση στο λόγο, αλλά τέλοσπάντων. Και ειδικά δεδομένου του ότι αυτό το τραγουδάκι διαφημίζεται ως ringtone, ε και μη μου πείτε τώρα ότι τα 2χρονα έχουν και κινητό και ξέρουν να στέλνουν και μηνύματα και να κατεβάζουν ήχους κλήσης!!!
Πάντως, πραγματικά, έχει παραγίνει η κατάσταση με ζωάκια που την έχουν δει τραγουδιστές. Και είναι όλα τους πια σχεδιασμένα με τον ίδιο τρόπο: μικρά σε μέγεθος, με ίδια ποιότητα χρωμάτων και γραφικών και με τα κλαψιάρικα τεράστια μάτια που δικαιολογούν τη φράση/ερώτηση: είδες το αρκούδι σε εκείνα τα μάτια?
Εκτός από αυτόν τον αρκούδο που βρωμάει, υπάρχει και με κουνελάκι που τρώει καρότο και αναρωτιέται τί κάνει ο δύσμοιρο σε τούτο τον σκληρό κόσμο και με γατούλα, ονόματι Miyau -σύμπτωση, σύμπτωση- που της λείπει κάποιος -προφανώς γατούλης- και κοιτάει τα άστρα, συγκινώντας όλο το ακροαματικό κοινό.

Πάντως, -προσπαθώντας να διατηρήσω όση σοβαρότητα μου χει απομείνει- νομίζω πως τον ασκό του αιόλου άνοιξε ο άλλος ο "αρκούδος" (που απορώ ΠΩΣ αυτό το πράσινο πράγμα μοιάζει με αρκούδο), ο Gummy Bear, ο οποίος μετά το μεγάλο του hit για παριζάκι γνωστής εταιρίας και τις πρωτιές που καταλάμβανε σε πωλήσεις αλλά και σε δημοφιλία, άνοιξε το δρόμο και για άλλα σχεδιαστικά τερτίπια, πάντα με θεματολογία εμπνευσμένη από το ζωικό βασίλειο.

Όμως, δεν είναι μόνο αυτά! To καλύτερο και πιο ζουμερό σας το κρατούσα για το τέλος.... Σας παρουσιάζω τη Bebe Lilly, το μωρό που έχει προκαλέσει αντιδράσεις όχι μόνο για τη σεξουλιάρικη εμφάνισή του (είναι δυνατόν να είσαι κάτω των 2ετών και να κυκλοφορείς ημίγυμνο, μόνο με την πάνα σου -που όλοι ξέρουμε τί πρόστυχους συνειρμούς επιφέρει αυτή η εικόνα)αλλά και για το γεγονός ότι αποζητεί με τόση απόγνωση τον παππού του (συνειρμός: Μπουγάς και "Έλα στον παππού, σ αυτόν που τα χει όλα και μην κοιτάς αλλού") και μάλιστα με μέσα (δηλαδή, το κινητό τηλέφωνο) που -σύμφωνα με τις καταγγελίες πάντα στο ΕΣΡ- δεν συνάδουν με την ηλικία της μικρής Lilly.
Ο διάλογος ξεκίνησε στο forum του "parents" -ενός διαδικτυακού και διαδραστικού τόπου όπου οι γονείς μπορούν να μιλάνε για τις ανησυχίες των βλασταριών τους) και το θέμα απέκτησε μεγαλύτερες διαστάσεις με την προβολή που απέκτησε, κυρίως από το troktiko (είχε και άλλες αναρτήσεις στο ίδιο blog).

Ας μην επεκταθώ περαιτέρω, νομίζω πως είναι ήδη αρκετές πληροφορίες, σωστά?
Ένα τελευταίο μόνο: Λευτεριά στον Spongebob, τον Μπομπ τον Σφουγγαράκη της καρδιά μας.

Καληνύχτες!