Trapped in History

Το παρακάτω κείμενο μπορεί κανείς να το πετύχει σε πολλά σημεία της μπλογκόσφαιρας. 200 ολόκληρα χρόνια μετά, να 'μαστε ξανά στην ίδια θέση... Είναι αλήθεια ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Είναι αλήθεια όμως και το ότι αντί να μάθουμε από τα λάθη μας ως λαός, καθόμαστε και περιφανευόμαστε μόνο για τα κατορθώματά μας. Και όσο αυτό δεν αλλάζει, η χώρα αυτή θα παραμένει ένα πιόνι στην παγκόσμια σκακιέρα των ισχυρών. Ιδού το κείμενο:

Στις 7 Φεβρουαρίου 1825 κι ενώ η επανάσταση βρισκόταν σε πολύ κρίσιμη καμπή, «συνωμολογήθη εν Λονδίνω, εθνικόν δάνειον δύο εκατομμυρίων χρυσών λιρών, δια την χρηματοδότησιν του αγώνος».

Ρίξτε μια ματιά στην κατανομή αυτού του δανείου: 

– Το δάνειο συμφωνείται στο 55% της ονομαστικής του αξίας, για να καλυφθούν οι επισφάλειες των Άγγλων πιστωτών, δηλαδή… αυτομάτως τα 2.000.000 γίνονται 1.100.000 λίρες(!!!). Εμείς βέβαια πληρώναμε τόκους για 2.000.000. Από τα 1.100.000 κρατούνται προκαταβολικά:

- Τόκοι δύο χρόνων 200.000 λίρες

- Μεσιτικά 68.000 λίρες

- Εξαγορά ομολογιών δανείου 212.000 λίρες

- Συμβολαιογραφικά 13.700 λίρες

- Έξοδα Ελλήνων (!) μεσαζόντων 15.487 λίρες.

Από τα εναπομείναντα, στέλνονται στις ΗΠΑ 156.000 λίρες για την κατασκευή δύο φρεγατών. Τελικά κατασκευάστηκε μόνο μία, που ήρθε στην Ελλάδα μετά το τέλος της επανάστασης και την έκαψε ο Ανδρέας Μιαούλης με τα ίδια του τα χέρια (!!) την 1η Αυγούστου 1831 στο λιμάνι τού Πόρου, όταν επαναστάτησε κατά του Καποδίστρια και τα στρατεύματα τού Κυβερνήτη έκαναν γιουρούσι για να καταλάβουν τον εξεγερμένο στόλο.

Επίσης, 123.000 λίρες μένουν στην Αγγλία για την αγορά έξι πολεμικών πλοιαρίων. Πήραμε μόνο το «Καρτερία» μετά την επανάσταση.

Συνεχίζουμε:

- Για μισθοδοσία φιλέλληνα(;) Κόχραν 37.000 λίρες

- Για αποπληρωμή πολεμοφοδίων 77.200 λίρες

- Διάφοροι λογαριασμοί (;;!!) 47.000 λίρες

Έτσι, από τα 2.000.000 χρυσές λίρες, έφθασαν τελικά στην Ελλάδα μόλις 190.000 λίρες. Αντί αυτά τα ελάχιστα που απόμειναν να πάνε στον αγώνα κατά των Τούρκων, κατασπαταλήθηκαν στον εμφύλιο που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους Μωραϊτες και τους Ρουμελιώτες. Οι καπεταναίοι στρατολογούσαν κόσμο για να χτυπήσουν τους εσωτερικούς εχθρούς και πληρωνόντουσαν από τα λεφτά του δανείου. Άλλο πλιάτσικο κι εκεί, πέραν του γεγονότος ότι Έλληνες σκότωναν Έλληνες.

Ο Γκούρας για παράδειγμα, είχε ένα σώμα εκατόν πενήντα ενόπλων, αλλά έκανε ψεύτικους καταλόγους για πεντακόσιους και τσέπωνε την μισθοδοσία και τα τροφεία τους. Το ίδιο και οι αντίπαλοι του. Όταν λοιπόν ο Καποδίστριας ανέλαβε Κυβερνήτης, έδωσε εντολή στον Πρόεδρο της επιτροπής οικονομικών Ανδρέα Κοντόσταυλο, να κάνει μια απογραφή (να και η πρώτη απογραφή στην ιστορία μας.) της περιουσίας του κράτους.

Το κείμενο της επιτροπής ήταν λεπτομερέστατο και εξαιρετικά σύντομο.

Περιείχε μία μόλις πρόταση:

«Κύριε Κυβερνήτα, εις το ταμείον του κράτους ευρέθη έν μόνο νόμισμα και αυτό κίβδηλον».

Ωραίο,ε; Πάνω που έλεγες "πόσο πιο μαλάκας μπορεί να αισθανθώ;"! Κι όμως, μπορείς περισσότερο!! Παρεμπιπτόντως, θυμάται κανείς την ιστορία με τον Μιαούλη από τα ιστορικά βιβλία του Λυκείου; Ή μήπως θυμάται κανείς να μάθαμε πως οι φιλέλληνες ναι μεν αγαπούσαν την Ελλάδα (αυτό είναι ΣΙΓΟΥΡΟ), αλλά ΙΣΩΣ να είχαν και ορισμένα χρηματικά οφέλη από την όλη αυτή ιστορία;;

Πέραν αυτού του κειμένου πάντως θα ήθελα να αναφέρω και κάτι που είχε γίνει έναν αιώνα αργότερα και αφορούσε την Μικρασιατική καταστροφή και την περίφημη "Δίκη των έξι" -ρίξτε μια σύντομη ματιά όσοι δεν τα 'χετε καλά με την ιστορία, αξίζει. Ήταν τότε που είχε συντελεστεί η καταστροφή και ο λαός ήταν αναταραγμένος και ζητούσε δικαιοσύνη, θεωρώντας πως "η Ελλάδα δεν ηττήθηκε αλλά προδόθηκε"(σας λέει κάτι αυτό;;). Η τότε κυβέρνηση για να κατευνάσει τα πνεύματα τους οδήγησε στην εν λόγω δίκη, όπου και βγήκε η απόφαση να εκτελεστούν οι 6 από τους 8 κατηγορούμενους.

Ας έρθουμε στο σήμερα,όπου σίγουρα ζούμε σε άλλες εποχές και πολλές μεταβλητές έχουν αλλάξει (η συνείδηση των πολιτών είναι το κυριότερο). Η προ 2 μηνών (?) παραπομπή των Βουλγαράκηδων έγινε πραγματικά για να "τιμωρηθούν" ή μήπως για να ηρεμήσουν κάπως τα πνεύματα; Δεν ξέρω τι θα βγει από την υπόθεση αυτή, αλλά το σίγουρο είναι πως ήταν ένα ωραίο ηρεμιστικό. Εδώ να πω μάλιστα ότι αυτή η κυβέρνηση διδάχθηκε από τα τότε "λάθη" και δεν έβγαλε κάποια βιαστική γρήγορη απόφαση ώστε να αμαυρώσει χωρίς λόγο τα ονόματα αυτών των σπουδαίων ανθρώπων. Μεταφέρω από wiki: 

"Η δίκη των έξι χαρακτηρίστηκε απο τους περισσοτέρους ιστορικούς ως αναγκαία πολιτική κίνηση. Ο ιστορικός Τουρνάς θεωρεί οτι η κατηγορία της ενσυνείδητης προδοσίας δεν μπορεί να ευσταθήσει. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετέπειτα συμφώνησε στο ότι δεν δύναται να κατηγορηθούν δια πράξιν προδοσίας της Πατρίδος ενώ ο Θεόδωρος Πάγκαλος είπε ότι υπήρξαν μοιραία και αναγκαία θύματα εις τον βωμόν της Πατρίδος. Και ο ίδιος ο Νικόλαος Πλαστήρας φέρεται να μετάνιωσε αργότερα σύμφωνα με μαρτυρία φίλου του. Ο Βρετανός πρέσβης Λίντλη χαρακτήρισε την δίκη των έξι αληθινή φάρσα ενώ ο Ολλανδός ομόλογός του ένα είδος θεατρικής παράστασης. Ο ιστορικός Θάνος Βερέμης υποστηρίζει στο έργο του οι επεμβάσεις του στρατού στην ελληνική πολιτική οτι η δίκη των έξι εντασσόταν στις προσπάθειες των στρατιωτικών κύκλων να μετακυλίσουν αλλού τις ευθύνες της καταστροφής ενώ ο Γεώργιος Ζορμπάς, επίτιμος αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και πρόεδρος της Αρχής Καταπολέμησης Βρώμικου Χρήματος αναφερόμενος στο νομικό πλαίσιο της δίκης είπε: «Το στρατοδικείο και η ενώπιον αυτού διαδικασία καταπάτησε στοιχειώδη υπερασπιστικά δικαιώματα των κατηγορουμένων»
Το 1933 εντοιχίστηκε μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο του υπουργείου δικαιοσύνης με τα ονόματα των εκτελεσθέντων ενώ στον τόπο εκτελέσεως στο Γουδί κατασκευάστηκε η εκκλησία της Αναστάσεως. Το 2008 ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη προσέφυγε στον Άρειο Πάγο ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του στρατοδικείου με το αιτιολογικό της ύπαρξης νέων στοιχείων. Το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου (3 προς 2) δέχθηκε τους ισχυρισμούς του και παρέπεμψε το θέμα στην Ολομέλεια για την οριστική απόφαση. Το Δεκέμβριο του 2009 η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου τάχθηκε υπέρ της επανάληψης της «δίκης των έξι», σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, κάνοντας δεκτή εισήγηση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Αθανασίου Κονταξή. Αναμένεται να οριστεί η ημερομηνία της δίκης."

Ακόμα και να τιμωρηθούν τώρα οι κλέφτες του ελληνικού δημοσίου -που με τον εώς τώρα χειρισμό του θέματος και τον λαό κοιμισμένο δεν μου φαίνεται πως θα γίνει-, όλο και κάποιος καλός άνθρωπος θα βρεθεί στο μέλλον να τους αθωώσει. Οι ίδιοι θα μείνουν στην ιστορία ως "υπουργοί" και όχι ως "προδότες". Και εγώ που τα γράφω αυτά θα κάνω ακριβώς το ίδιο με εσένα που διαβάζεις προκειμένου να το αλλάξουμε αυτό: τίποτα.